Wspomnienie
 |
Rok temu, 22 marca 2023 r., zmarł prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz — wybitny architekt, znawca zagadnień dziedzictwa architektonicznego; znakomity dydaktyk, przez pół wieku, od chwili wstąpienia na studia, związany z Politechniką Krakowską, jej Prorektor w latach 2012–2020, Rektor od 2020 r. Odejście Profesora Andrzeja Białkiewicza w trakcie sprawowania najwyższej funkcji na uczelni pogrążyło w głębokim smutku całą społeczność Politechniki Krakowskiej. Opuścił nas w momencie dla uczelni wyjątkowym — w czasie, gdy Politechnika Krakowska zanotowała największy sukces w swej historii, zajmując w (...) procesie ewaluacji dyscyplin naukowych miejsce w czołówce polskich szkół wyższych. Przyczynił się do niego zarówno jako naukowiec i wykładowca na Wydziale Architektury, wyróżnionym w ewaluacji najwyższą oceną, jak i Rektor, który swoimi decyzjami stworzył warunki do osiągnięcia bardzo wysokiej pozycji przez całą uczelnię.
W osobie śp. Rektora Politechnika Krakowska straciła nie tylko cenionego w kraju i za granicą badacza, specjalistę w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego oraz Rektora oddanego bez reszty powierzonej Mu misji, ale przede wszystkim człowieka o wielkiej kulturze osobistej, życzliwego ludziom, otwartego, serdecznego w kontaktach osobistych. Był postacią wielkiego formatu.
Pozostaje w pełnej wdzięczności pamięci całej społeczności Politechniki Krakowskiej.
Wybitny architekt, a przy tym niezwykły człowiek
|
|||||
|
prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz |
||||||
| 1954-2023 | ||||||
Galeria zdjęć z wydarzenia In Memoriam - 22.03. 2024
Prof. dr hab. inż. Kazimierz Flaga
Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 1996–2002
Nie ubolewał nad trudnościami, a Jego optymizm (...) pozostanie w naszej pamięci. Cieszył się niezmiernie z wyników (...) ewaluacji dyscyplin uprawianych na naszej uczelni — aż siedem z nich uzyskało kategorię A, a jedna — architektura i urbanistyka — kategorię A+. To są widome znaki siły i prestiżu uczelni, osiągnięte w czasie Jego rektoratu. Do ostatnich dni swojego życia wiernie służył Politechnice.
Prof. dr hab. inż. Marcin Chrzanowski
Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 2002–2005
Choć sam wywodził się ze świata sztuki, Rektor Białkiewicz dbał o współpracę wszystkich wydziałów uczelni, czego widocznym skutkiem było osiągnięcie przez nią znaczącej pozycji w systemie polskich uczelni technicznych. Za podstawową formę promocji osiągnięć uważał, jako naukowiec, działalność publikacyjną. Nie tylko zreformował we współpracy z Wydziałem Form Przemysłowych krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych wspomniany już „Biuletyn Muzeum PK”, ale wszedł w skład Komitetu Redakcyjnego „Zeszytów Historycznych Muzeum PK”, obok wybitnych przedstawicieli innych uczelni krakowskich (UJ, AGH, UP).
[…] Przy tak rozległej działalności Rektor znajdował jednak czas na własne upodobania. Był miłośnikiem muzyki, o czym świadczą nie tylko jego kontakty z Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, ale i to, że doprowadził do wykorzystania na cele muzyczne głównej hali Muzeum w budynku „Aresztu”, posiadającej znakomite własności akustyczne. Muzyka zabrzmiała tam z okazji otwarcia odnowionego Muzeum w dniu 20 października ubiegłego roku. I zabrzmi znów w wykonaniu kwartetu smyczkowego Dafô w maju tego roku.
Wreszcie coś chyba najbardziej osobistego: zamiłowanie do starych samochodów. Tu piękno sztuki łączy się z perfekcją techniczną, ale i wspomnieniem lat minionych, a także z potrzebą zachowania szacunku dla tego, co mija. Rektor Andrzej Białkiewicz miał ujmujący zwyczaj odprowadzania odwiedzających Go gości do drzwi swojego gabinetu. Rzeczy przemijają, pamięć zachowa Go dla nas.
 |
 |
 |
Prof. dr hab. inż. Józef Gawlik
Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 2005–2008
Jego osobowość, otwartość i życzliwość były wręcz ujmujące. Te cechy, w moim odczuciu, nie zmieniły się w okresie pełnienia przez Profesora Białkiewicza funkcji rektora Politechniki Krakowskiej.
Prof. dr hab. inż. Kazimierz Furtak
Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 2008–2016
Swoimi zainteresowaniami wykraczał daleko poza tematykę zawodową. Był bardzo ciekawy świata. Dużo podróżował. Z każdego wyjazdu przywoził między innymi bogatą dokumentację fotograficzną i zapisane spostrzeżenia. Zebranymi informacjami dzielił się z pracownikami, a przede wszystkim ze studentami podczas zajęć dydaktycznych. Był to jeden ze sposobów przekazywania, w ramach prowadzonych przez Niego zajęć, najbardziej aktualnych osiągnięć zagranicznych. Wiele osiągnął zawodowo jako architekt, projektując nie tylko obiekty w Polsce, ale także poza granicami naszego kraju.
[...] Warto podkreślić, że Andrzej podczas spotkań był zawsze opanowany. Cechowała Go wielka kultura osobista i taktowne traktowanie rozmówców. Niezależnie od rodzaju problemu i jego złożoności starał się szukać racjonalnych rozwiązań. Rozumiał złożoność części problemów i konieczność kompleksowego podejścia do ich rozwiązania. Jeżeli uznał po czasie, że można było znaleźć racjonalniejsze rozwiązanie, to nie wahał się i dokonywał stosownej korekty. To też świadczy o Jego wielkości. Nie wyznawał zasady „nieomylności” rektora w żadnej sprawie.
 |
 |
 |
Prof. dr hab. inż. Jan Kazior
Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 2016–2020
Andrzej, o czym może wie niewiele osób, był mistrzem w przygotowywaniu bardzo dobrych malinowych nalewek. Co roku sprawiał mi niespodziankę, ofiarowując butelkę znakomitej nalewki z indywidualnie zaprojektowaną etykietą. Wymienialiśmy się doświadczeniami. Andrzej przekazywał mi wiele praktycznych informacji, jak zrobić dobrą nalewkę malinową, natomiast ja rewanżowałem się swoimi doświadczeniami związanymi z przygotowywaniem nalewek z aronii.
[...] Wiedziałem, że w trudnych chwilach mogę zawsze liczyć na Jego pomoc, dobre słowo i radę. Zawsze byłem Mu za to bardzo wdzięczny. Nieraz potrzebowałem zastępstwa np. w reprezentowaniu uczelni na zewnątrz i wtedy wiedziałem — byłem pewny — że Andrzej nigdy mi nie odmówi, pomimo że sprawiałem mu tym nieraz kłopot, powodując, iż musiał zmieniać swoje wcześniejsze plany osobiste.
Fot. Jan Zych
Wykorzystano fragmenty wspomnień z „Naszej Politechniki”